HISTORIA SZKOŁY PODSTAWOWEJ IM. W. JAGIEŁŁY W WILKOWICACH

Szkoła Podstawowa im. Władysława Jagiełły w Wilkowicach powstała w latach osiemdziesiątych dziewiętnastego wieku. Pierwszym nauczycielem był organista Sporek, który prowadził zajęcia we własnym domu. Nauka odbywała się tylko w sezonie zimowym, od listopada do Świąt Wielkanocnych. Nauczyciel uczył dzieci czytać i pisać. Była to szkoła prywatna. Po śmierci tego organisty od 1895 roku funkcję nauczyciela już dwuklasowej szkoły objął Pan Neider, a potem Pani Kacicka. Rok szkolny trwał wtedy, podobnie jak teraz,  od września do czerwca.

Szkołę tę zwano Szkołą Ludową. Mieściła się ona prawdopodobnie w budynku znajdującym się w miejscu, gdzie dziś widnieje boisko do piłki nożnej. Budynek ten miał cztery izby, z których dwie spełniały rolę sal lekcyjnych.

W 1907 roku funkcję kierownika tej skromnej placówki oświatowej objął Pan Józef Krzemień, który pracował w tej szkole wraz z żoną, Panią Adelą Krzemieniową do 1918 roku. 

Wraz ze wzrostem liczby mieszkańców, wzrastała liczba dzieci, w związku z czym szkołę dwuklasową przekształcono w szkołę o trzech klasach.

Dzięki usilnym staraniom mieszkańców Wilkowic oraz ówczesnego posła do Sejmu Polskiego we Lwowie Pana Ludwika Dobija z Rybarzowic i członków Towarzystwa Szkoły Ludowej, które na terenie powiatu bielskiego było głównym organizatorem działalności oświatowej wśród Polaków, wybudowano w 1910 roku nową szkołę. Placówką kierował nadal Pan Józef Krzemień przy udziale trzech, a później czterech nauczycieli.

W jednopiętrowym budynku szkolnym mieściło się sześć sal lekcyjnych, kancelaria i mieszkanie kierownika. Ówczesna szkoła nosiła nazwę Szkoła Ludowa imienia Króla Władysława Jagiełły.

W 1918 roku stanowisko kierownika szkoły objął Pan Józef Ozga, który pełnił tę funkcję do 1927roku. Po nim funkcję kierownika szkoły przez jeden rok pełniła jego żona, Pani Józefa Ozgowa. Trzeba zaznaczyć, że do 1920 roku była to szkoła czteroklasowa, którą przekształcono w siedmioklasową szkołę powszechną, co spowodowało napływ nowych nauczycieli. Szkoła nosiła wówczas nazwę Szkoła Powszechna 7-klasowa im. Króla Władysława Jagiełły. 

Po śmierci  Pana Józefa Ozgi obowiązki kierownika pełnił pan Józef Bełtowski (1928-1931), a następnie jego żona pani Józefa Bełtowska (1931-1933).

W 1933 roku opiekę nad pracą szkoły przejął Pan Antoni Niemirowski. W szkole pracowało już wtedy dziewięcioro nauczycieli. Dzieci przybywało, więc nauka odbywała się systemem dwu, a nawet trzyzmianowym. Zachodziła konieczność poprawy warunków pracy szkoły. Powstał więc Komitet Budowy Szkoły, któremu przewodniczył Jan Krupiński. Szkołę tę budowano kosztem wysiłków i pracy społecznej obywateli. Z „Funduszu Budowy Szkół” otrzymano 5 tysięcy złotych.

W roku 1935-1936 dobudowano salę gimnastyczną, na niej 4 sale lekcyjne, a nad starym budynkiem powstało II piętro, również z trzema salami lekcyjnymi. W sumie przybyło: 7 sal lekcyjnych, sala gimnastyczna, nowa kancelaria oraz pokój nauczycielski  z  pomieszczeniem na pomoce naukowe. W latach 1938-1939 wszystkie sale lekcyjne zostały wykończone i praca szkolna toczyła się w lepszych warunkach. W ostatnich latach przedwojennych w szkole było 12-15 klas, w których pracowało 14 nauczycieli.

W tym czasie filią szkoły w Wilkowicach była szkoła w Huciskach. Z chwilą wybuchu wojny nauka została przerwana, a szkołę zamieniono na szkołę niemiecką, której kierownikiem został Niemiec pan Miller. Nauczycielami byli również Niemcy. Nauka dzieci polskich w tej szkole trwała krótko, gdyż szkołę przeznaczono tylko dla dzieci niemieckich. Nauczaniem polskich dzieci w tym czasie zajęła się Pani Helena Pawlusiak-Łaciak w budynku szkolnym w Huciskach.

Po odzyskaniu wolności pod koniec lutego 1945 roku tj. 23-24 lutego zostały przeprowadzone wpisy do szkoły polskiej, a w marcu 1945 roku rozpoczęła się nauka. Szkoła była zniszczona i zdewastowana (brak szyb, ławek, podstawowych urządzeń). Staraniem miejscowych obywateli zebrano ofiarowane przez ludność stoły, krzesła, kompletowano pomoce naukowe, książki. Po zakończeniu wojny z grona nauczycielskiego ubyło kilku nauczycieli, m in. zabrakło Pana Antoniego Linderta, który zginął w obozie. Młodzież polska rozumiejąc rolę nauki i osiągnięć naukowych w budowie kraju, szybko i chętnie przystąpiła do nauki. Organizowano kursy, na których w przyspieszonym tempie odrabiano zaległości.

Równocześnie prowadzono kursy dla analfabetów, kursy klas V, VI, VII dla dorosłych. Z biegiem lat poziom nauczania wyrównał się i podniósł.

W salach szkolnych wymieniano stare sprzęty, urządzano pracownię fizyko-chemiczną, biologiczną, zajęć praktyczno-technicznych oraz salę gimnastyczną. Powiększono księgozbiór biblioteczny, zorganizowano świetlicę szkolną z dożywianiem, z której korzystała większość dzieci. Następnie zadbano o obejście szkolne, ogródek kwiatowy, uporządkowano sad.

Dodatkowo przeprowadzono kanalizację szkoły, dobudowano pomieszczenia na ubikację i łazienki. Szkoła nabrała estetycznego wyglądu. Wraz z bazą materialną szkoły wzrastał poziom dydaktyczno-wychowawczy. Uczniowie brali udział w konkursach, olimpiadach, zawodach sportowych, zdobywając czołowe miejsca.

Urządzano przedstawienia, apele, akademie. Rada Pedagogiczna za pracę nad młodzieżą otrzymała specjalne podziękowanie. Miejscowość rozwijała się, liczba uczniów ciągle wzrastała, w związku z czym zaszła konieczność budowy nowej szkoły.

Staraniem Komitetu Rodzicielskiego, którego przewodniczącym był Pan Józef Matuszek  wraz z kierownikiem  szkoły Antonim Niemirowskim, przystąpiono do budowy nowej szkoły w Górnych Wilkowicach. Okres ten był niezwykle owocny dla rozwoju szkolnictwa na tym terenie. Wiele czasu i pracy poświęcali budowie szkoły między innymi tacy mieszkańcy jak: Pan Pieczora, Pan Zipser, Pan Adamiec, Pan Matuszek i Pan Nikiel.

Od roku 1945 pracowali w Wilkowicach między innymi tacy nauczyciele jak: Pani Maria Dobija, Pani Waleria Kołodziejczyk, Pani Maria Krysta, Pani Stefania Grzyb, Państwo Helena i Alojzy Imielscy, Pani Zofia Sadowska, Państwo Niemirowscy, później Pani Irena Włodarczyk, Pan Feliks Płaza, Pani Genowefa Książek, Pani Anna Romankiewicz, Pani Maria Górska, Pani Anna Konior, Pani Teresa Wawak, Państwo Marzena Czesława i Jerzy Bajkowie.

W roku 1957 zmarł kierownik szkoły, Antoni Niemirowski. Funkcję kierownika placówki objął jego zastępca Alojzy Imielski, który funkcję tę pełnił do 1970 roku. Dzięki jego staraniom w okresie 1960-1964.r przeprowadzono remont szkoły, wymieniono stare podłogi i położono parkiety, wprowadzono centralne ogrzewanie i wodę. 

W latach 1970-1973 kierownikiem szkoły został Pan mgr Jan Madejczyk. W tym okresie prężnie działający Komitet Rodzicielski gromadził środki finansowe na budowę sali gimnastycznej, a pracujący wzorowo nauczyciele przygotowywali uczniów do olimpiad przedmiotowych, zawodów sportowych i konkursów.

W 1966r. na skutek wprowadzenia 8-klasowej szkoły, liczba oddziałów wzrosła do 16-u.                         Dzięki staraniom nauczyciela wychowania fizycznego, a od 1973 roku dyrektora szkoły, Pana Jerzego Bajka, w roku 1974r. doprowadzono do kapitalnego remontu budynku szkolnego. Wówczas to zamontowano nowe okna, przebudowano i zmodernizowano kuchnię z zapleczem, świetlicę, dobudowano salę do zajęć praktyczno-technicznych.

Dość bogatą bibliotekę przeniesiono do obszernego pomieszczenia. Udostępniono nowe pomieszczenia na sekretariat i kancelarię. Sporym nakładem zorganizowano pomieszczenie i wyposażenie gabinetu stomatologicznego, który służył młodzieży szkolnej.

W 1975r. w związku z nowym podziałem administracyjnym kraju nastąpiła reorganizacja administracji szkolnej, w związku z czym powstała Zbiorcza Szkoła Gminna. Na stanowisko dyrektora zreformowanej szkoły powołano mgr Józefa Szymanka, który rozpoczął sprawowanie opieki nad wszystkimi szkołami i przedszkolami na terenie gminy Wilkowice (Bystra, Meszna, Wilkowice). Funkcję dyrektora do spraw wychowawczych powierzono mgr Mirosławie Góralczyk, która po dwóch latach pracy w szkole w Wilkowicach przeniosła się do Buczkowic. Obowiązki dyrektora do spraw wychowawczych powierzono Pani Urszuli Kubicius. Dyrektorem Szkoły Podstawowej nr 1 w Wilkowicach pozostał Pan Jerzy Bajek.

W związku z uchwałą sejmową rozpoczęto przygotowanie do wprowadzenia 10-letniej szkoły średniej. W klasach młodszych nauczyciele wprowadzali stopniowo elementy nowego programu matematyki i języka polskiego.

Zreformowana szkoła otrzymała nowe zadania i stała się szkołą środowiskową, działającą w oparciu o zdobycze środowiska i na rzecz społeczeństwa gminy.

W 1978 roku rozpoczęto realizację programu w klasie 10-letniej szkoły średniej. Wyposażono klasopracownie w nowoczesne urządzenia audiowizualne, które mają na celu osiągnięcie należytych wyników dydaktycznych i wychowawczych.

Końcem sierpnia 1984 roku dyrektor szkoły Pan Jerzy Bajek odszedł na emeryturę.

Na stanowisko dyrektora powołano Pana mgr Wiesława Nikla, (nauczyciel wychowania fizycznego), jego zastępcą została Pani mgr Ilona Zipser (nauczycielka fizyki).

W tym  czasie zostaje wybudowana sala gimnastyczna z zapleczem (szatnie, prysznice, gabinet nauczycieli wychowania fizycznego i magazyn sprzętu).

Kiedy dyrektorem szkoły została w latach 1990-1992 Pani inż. Janina Janica-Piechota (nauczyciel matematyki), przeprowadzono budowę przewiązki łączącej szkołę z salą gimnastyczną. Mimo trudnej sytuacji finansowej szkoły w tym okresie udało się uruchomić pracownię komputerową wyposażoną w 10 komputerów TIMEX, zakupić odtwarzacz wideo oraz rozpocząć przygotowania do radiofonizacji szkoły.

W 1992 roku zostaje powołana na stanowisko dyrektora Pani mgr Ilona Zipser, a jej zastępcą zostaje Pani mgr Antonina Bieszczad (nauczyciel biologii), a później Pani mgr Ludmiła Jasiczek (nauczyciel języka polskiego). Najważniejszą inwestycją tego okresu była rozbudowa budynku szkolnego polegająca na nadbudowie sali gimnastycznej i nadbudowie przewiązki. W wyniku rozbudowy uzyskano dodatkowo dwie sale lekcyjne, które wyposażono w sprzęty szkolne, wybudowano pomieszczenie dla sekretarki, sanitariaty oraz korytarze. W tym czasie, w roku 1995 po raz pierwszy zagrała Wielka Orkiestra Świątecznej Pomocy, a szkołę odwiedził niezwykły gość z Australii, pani Mira Stanisławska-Meysztowicz, która zachęcała wszystkich do segregowania śmieci i dbania o środowisko naturalne.

W 1997 roku na stanowisko dyrektora Grono Pedagogiczne wybiera Panią mgr Jolantę Cierniak (nauczyciela matematyki). Jej zastępcą zostaje Pani mgr Wiesława Stolarczyk-Kos (nauczyciel języka polskiego), a następnie Pan mgr Andrzej Pobożny (nauczyciel wychowania fizycznego).

W tym czasie zostaje przeprowadzona reforma szkolnictwa i szkoła podstawowa ośmio-klasową staje się szkołą sześcioklasową.

Od 1997 roku do 2006 roku przeprowadzono w szkole wiele remontów oraz zorganizowano pierwszą pracownię komputerową w związku z wprowadzeniem zajęć komputerowych.

Po odejściu Pani mgr Jolanty Cierniak na emeryturę, w wyniku konkursu dyrektorem szkoły zostaje w roku 2008 mgr Andrzej Pobożny. Szkoła ciągle się zmienia. Na bieżąco prowadzone są remonty, zmieniające oblicze naszej szkoły, uzupełniana jest baza dydaktyczna szkoły, która obecnie jest już bardzo bogata. Oprócz nowoczesnej sali komputerowej, wyposażonej w 14 stanowisk uczniowskich, szkoła posiada w każdej sali laptop, a 14 klasopracowni wyposażonych jest w tablice interaktywne, umożliwiające stosowanie nowoczesnych metod nauczania. Zmodernizowana została biblioteka, całkowicie skomputeryzowana i w pełni multimedialna.

W roku 2012 ruszyła rozbudowa szkoły. Została ona ukończona w 2014 roku. Dzięki tej inwestycji poprawiły się warunki lokalowe placówki i zlikwidowana została dwuzmianowość.  Pozyskano wtedy cztery dodatkowe sale lekcyjne, głównie dla kl. I-III, które  zostały w pełni wyposażone w sprzęty multimedialne, nowoczesne ławki i krzesła. Po rozbudowie ogólna kubatura szkoły wynosi 1428,30 m3, a jej wartość wzrosła do 6 770836, 67 zł. Budynek mieści się w ramach obrębu nr 46/9 na działce o numerze 554/1, której powierzchnia wynosi 7 825,57 m2. W roku 2015 zostały zmodernizowane boiska do piłki nożnej i piłki ręcznej oraz mniejsze do piłki siatkowej. Wszystkie zostały wyposażone w nowoczesny sprzęt (kosze, bramki, ławki) oraz nową nawierzchnię poliuretanową. Działania te poprawiły w znaczący sposób bezpieczeństwo i komfort korzystania z tych boisk. Dyrekcja szkoły podjęła starania o wyremontowanie bieżni i skoczni do skoku w dal, by w całości przyszkolne obiekty sportowe były bezpieczne i nowoczesne. Planowany termin wykonania – sierpień 2021 rok. 

W szkole realizowane są także różne projekty i programy, również te, finansowane z funduszy unijnych, np. „Postawmy na edukację w Gminie Wilkowice”. Działają koła zainteresowań, dobrze funkcjonuje też pomoc psychologiczno- pedagogiczna. Uczniowie biorą udział w wielu konkursach, zajmując w nich czołowe lokaty. W ciągu ostatnich kilku lat nasza placówka zdobyła wiele certyfikatów potwierdzających wysoki poziom kształcenia, m.in.: „Szkoła z klasą”, „Lego, Cogito, Ago”, „Nauczyciel z klasą”, „Szkoła promująca zdrowie”, „Szkoła odkrywców talentów”, „Szkoła kreatywnych umysłów”, „Edukacja przez szachy”. W 2014 roku nasza szkoła została wyróżniona przez MEN za podjęcie działań na rzecz rozpoznawania zainteresowań, predyspozycji i zdolności najmłodszych uczniów w szkole w zadaniu „Rozwijanie zdolności najmłodszych uczniów w szkole”. W roku 2015 przeprowadzono kapitalny remont boisk szkolnych finansowany z budżetu Gminy Wilkowice. W wyniku remontu powstały nowoczesne boiska z poliuretanową nawierzchnią. Są to boiska do piłki nożnej, siatkowej i koszykowej. Kolejnym krokiem modernizacji naszej placówki było wprowadzenie w roku 2015 dziennika elektronicznego, dzięki któremu znacznie polepszył się kontakt szkoły z rodzicami uczniów jak i samymi uczniami. W dalszym ciągu organizowana jest każdego roku charytatywna akcja WOŚP przy ogólnym wsparciu dyrektora placówki, pana Andrzeja Pobożnego, nauczycieli, rodziców i uczniów, którzy  aktywnie uczestniczą w zbiórce pieniędzy na szczytne cele. Od wielu już lat szefem sztabu WOŚP w naszej szkole była Pani Ewa Tobiczyk, a obecnie Pani Gabriela Giełtowska. Dzięki dobrej organizacji tej imprezy, kwota zebranych pieniędzy zwiększa się każdego roku. Więcej szczegółowych informacji na temat szkoły można znaleźć w książce pt. „Od tabliczki i rysika do komputera i tablicy interaktywnej”, napisanej przez Wiesławę Stolarczyk-Kos.